Ten krążek to prawdziwa eksplozja dźwięków! Album „Mambo Loco” to zestawienie wybranych przebojów legendy kolumbijskiej sceny muzycznej – Anibala Velazqueza. Jeden z najbardziej innowacyjnych twórców, podbił serca publiczności nie tylko w Kolumbii, lecz także w Wenezueli czy Meksyku. Jego twórczość wyróżniał wyjątkowy styl, w którym przenikały się kubańska guaracha i guajira, kolumbijska cumbia oraz liczne elementy muzyki afrykańskiej. Jednak tym, co uczyniło go wielkim, była przede wszystkim jego gra na akordeonie. Nazywany „El mago del acordeon” („Czarodziej akordeonu”) Anibal potrafił wyczarować na tym instrumencie muzyczne cuda!
„Mambo loco” prezentuje nam przegląd 11 utworów nagranych przez Anibala i jego zespół w latach 1962 – 1978. Dodam, że to zaledwie ułamek jego twórczości. W swojej blisko 60-letniej karierze, muzyk nagrał bowiem przeszło 300 albumów! Zaprezentowane na krążku numery to wspaniała, gorąca muzyczna podróż ukazująca charakter granej przez niego muzyki. Szybki, wręcz „wściekły” styl i niezwykłe tempo rozgrzały zapewne niejedną scenę do czerwoności, doprowadzając widownię do szału.
Prawdziwą akordeonową wirtuozerię usłyszymy przede wszystkim w tytułowym „Mambo loco”. Ten niezwykle dynamiczny kawałek, charakteryzuje się iście zabójczym tempem. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić, jak szybko i sprawnie powinien się poruszać człowiek, aby zatańczyć do tego utworu oraz jak dobrą powinien mieć kondycję. To prawdziwa muzyczna uczta – wokal ograniczony został bowiem do obłąkańczego śmiechu oraz – jakże trafnych – słów „Mambo loco” czyli „Szalone mambo”. Popis muzycznych umiejętności Velazqueza możemy również podziwiać w numerze o charakterystycznym kubańskim rytmie „Que paso”, rytmicznym „Vestido nuevo”, „Mi cumbia” czy „Mi sombreron”.
Uwagę przyciąga również kawałek otwierający krążek – „Carruseles”. To wyjątkowo mocny, taneczny przebój! Dynamiczne pianino, wywodzący się z Peru cajon (instrument perkusyjny), a do tego pełen optymizmu wokal oraz - oczywiście - porywające solo na akordeonie. Nie sposób ustać w miejscu, gdy taka mieszanka wybucha z głośników.
Ciekawym muzycznym doświadczeniem są również utwory „Cumbia Bogotana”, gdzie dźwięki akordeonu łączą się z trąbką oraz „El Pechiche”. Ten ostatni wyróżnia oryginalne, spokojne otwarcie, w którym słyszymy dźwięki świerszczy, grających w cichą, bezwietrzną noc. Spokój ten nie trwa jednak długo. Szybko przechodzi bowiem w niezwykle dynamiczne rytmy utrzymane w afrykańskim klimacie, w które zgrabnie wkrada się akordeon.
Jedno jest pewne – ten album to idealne zestawienie na karnawałowe wieczory. Dynamiczna muzyka, optymizm wręcz tryskający z praktycznie każdego utworu i magia dźwięku wydobytego z akordeonu. Nic tylko tańczyć i cieszyć się życiem!
Justyna Miniza @33RPMblog